Καταρροϊκός Πυρετός ή «νόσος της μπλε γλώσσας» (bluetongue)

Είναι ένα νόσημα των ζώων, κυρίως των μηρυκαστικών, με τεράστια οικονομική σημασία, αλλά χωρίς σημασία για τη δημόσια υγεία, αφού δεν μεταδίδεται στον άνθρωπο.




Οφείλεται σε ένα ιό που έχει πολλούς υπότυπους, ανάλογα με την περιοχή εξέλιξής τους ανά τον κόσμο, αφού έχει παγκόσμια εξάπλωση.

Η μόλυνση από τον ιό έχει δύο μορφές εκδήλωσης. Την κλινική με ήπια έως πολύ σοβαρά κλινικά ευρήματα, ανάλογα με το είδος ζώου, και την υποκλινική κατά την οποία δεν φαίνεται να νοσούν τα μολυσμένα ζώα, αλλά είναι φορείς του ιού. Κλινική μορφή παρατηρείται κυρίως στα πρόβατα, στα οποία η οικονομική ζημία είναι τεράστια, αν δεν παρθούν μέτρα περιορισμού της εξάπλωσης του ιού.  

Ο ιός μεταδίδεται κυρίως με αιματοφάγα έντομα τους γένους Culicoides (κουλικοειδές), αλλά σε χώρες που συστηματικά μελετούν το νόσημα έχει παρατηρηθεί μόλυνση και με μολυσμένο σπέρμα.
Το νόσημα περιοριζόταν μέχρι πρόσφατα σε τροπικές και υποτροπικές περιοχές, αλλά λόγω της κλιματολογικής αλλαγής,


έχει εξαπλωθεί πολύ βορειότερα, όπου κρούσματα παρατηρήθηκαν μέχρι και στις Σκανδιναβικές χώρες. Ο λόγος εξάπλωσης είναι οι ευνοϊκές συνθήκες ανάπτυξης των αιματοφάγων εντόμων. Δυστυχώς, όμως, στις ίδιες περιοχές παρατηρείται πλέον η συμμετοχή ενδογενών ειδών αιματογάγων εντόμων, με αποτέλεσμα να θεωρείται η μόλυνση πανευρωπαϊκή.

Αν και ολόκληρη η Ευρώπη θεωρείται μολυσμένη, η επιτήρηση και τα μέτρα περιορισμού του ιού, όταν σε μια περιοχή εμφανιστούν τα πρώτα κρούσματα είναι αυστηρότατα και πρέπει να τηρούνται αυστηρά όχι μόνο από τις κρατικές αρχές, αλλά και τους ίδιους τους κτηνοτρόφους.  Ο λόγος είναι ο περιορισμός της οικονομικής καταστροφής από την εξάπλωση νέων παθογόνων υπότυπων του ιού.
Ο ιός προσβάλει τα ενδοθήλια των  αιμοφόρων αγγείων με αποτέλεσμα να εκδηλώνεται στα ευπαθή είδη ζώων με κλινικά ευρήματα θρόμβωσης και ισχαιμίας, δηλαδή οίδημα και νέκρωση ιστών. Αυτές οι βλάβες φαίνονται αρχικά ως πυρετός και κατάπτωση, οροαιματηρές ρινικές εκκρίσεις και σιαλόρροια και καταλήγουν σε διαβρώσεις και ουλοποίηση  των βλεννογόνων με τελική κατάληξη το θάνατο για το 30-70% των νοσούντων. Η μορφή αυτή εμφανίζεται στα πρόβατα, κυρίως βελτιωμένων φυλών ή σε μόλυνση από πολύ παθογόνα στελέχη του ιού. Κάποια στελέχη του ιού, όπως το Ευρωπαϊκό BTV-8, μολύνουν το έμβρυο εγκύων ζώων, που αν δεν αποβληθεί γίνεται φορέας. Άρα, οι κτηνοτρόφοι οφείλουν να δηλώνουν τα προβλήματα αναπαραγωγής που έχουν, και οι κρατικοί φορείς να τα διερευνούν συστηματικά, αφού παρόμοια προβλήματα παρατηρούνται και με μολύνσεις από άλλους μικροοργανισμούς.  
Μεταξύ των λιγότερο ευπαθών ζώων είναι οι αίγες και τα βοοειδή. Η μόλυνση αυτών των ζώων είναι κυρίως υποκλινική, αλλά αν εκδηλωθεί κλινικά εμφανίζεται με οφθαλμικές και στοματικές εκκρίσεις, οίδημα της γλώσσας, ερυθρότητα του δέρματος π.χ. του μαστού και κυρίως σημαντική πτώση της γαλακτοπαραγωγής στις αίγες.  

Τα μέτρα καταστολής της εξάπλωσης του ιού έχουν καθοριστεί από την ΕΕ και είναι κυρίως μέτρα απαγόρευσης της μετακίνησης ζώων χωρίς την έγκριση των κτηνιατρικών υπηρεσιών. Ο περιορισμός είναι ακτινωτός και περιλαμβάνει περιοχές μέχρι εκατό χιλιόμετρα από την εστία. Επίσης λαμβάνονται μια σειρά από υγειονομικά μέτρα, μεταξύ των οποίων είναι η καταπολέμηση των εντόμων.
Οι κτηνοτρόφοι πρέπει να περάσουν από τις κτηνιατρικές υπηρεσίες των περιοχών τους για να ενημερωθούν για τις υποχρεώσεις τους, αλλά και τα κατάλληλα προϊόντα καταπολέμησης των αιματοφάγων εντόμων.